Temel Ä°lkeleri kopek yarisi nereden oynanir

Masalara, omuzlara garpa garpa surukleniyor kadincagiz. Kendine agik bir sırat bulmak igin arkalardan dolanirken i§itiyorum:

Tezel’e aldirmaz. Tezel’in duyup duymayacagi sağlam du§undurmuyor Mujgan’i, belirli. Fakat benim duymam yerinde olacak mi, mümteni mi; boyle bir gekingenlikle kekeleyerek surduruyor iş§masini.

Qankaya tepesinde parka oturdugumdan buyana dü zaman gegmedi saniyorum. §imdi nerdeyim? Nasil bir hizla indim, nasil bir hizla gegtim Kizilay’i, ne devir yurudum o uzun, her kısaca geceleyin kulupleriyle meşbu Gazi Mustafa Kemal Bulvarini? Higbir §ey olmami§ güya. Higbir §ey olmuyor. O kulupler dolup dolup bo§aliyor.

Garsonun pe§ine takilmi§ti. Gitti sanmi§tim. Kulagimda, asil kendisinin bir güzel ayik sesini i§ittim:

Butun mitinglerimizde, boykotlarimizda Ahmet’i omuzba§imda gorurum. Elimi sikmak istemi§ti bir el, anlayışsız gekmi§tim. Bana elini uzattigini ya arkada§larim gordulerse, diyerek de gok korkmu§tum. Elimi sikacak denli yakinim oldugunu bilmelerini istemezdim. Ali Mahir’nin en koyu yarasina, o aciya ilgisiz tutmak ise hig elimde degildi.

O arkada§i sima, §imdi kar§isinda da, ho§goruyle dalgasini gegiyor Tezel. Bardagindan buyuk bir yudum igki alirken kis kis guluyor bir yandan da. Ay§en’in yuzunun yarisi gorundu.

Ben bu denli huysuz, bu denli og alici degildim. Ben bir suredir kendimde yeni yeni tepkiler yakaliyorum. Ay§en’in baki§lariyla kar§ila§maktan da kaginiyorum. Kamer§en’in bana egiliminden oturu anlayi§li yürütmek yerine, yuregimde yoğun bir seving besliyorum.

kartpostalda bir fotografini postalami§tim. Kaldigim odayi tarif, yerini gostermek igin de resimde butun katlari saydim, sonrasında butun pencereleri yukardan a§agi, soldan saga saydim, boylece benim kaldigim odanin penceresini bulup ustune o garpi i§aretini koymu§tum.

“Kime ne soruyorsun be karde§im. Bana ne soruyorsun? Usulu ve sirasi her neyse oyle yapilsin i§te!..”

§imdi aramizda iyi bir formul bulduk maamafih. Bizlere verilen yiyeceklerin en yenilebilir kadar olanlarini birle§tiriyoruz, bunlari Tommy yiyor. Kalanlari da birle§tiriyoruz, ben yiyorum. Boylelikle Tommy bile beş altı zor kazanmaya ba§ladi. Bundan oturu seviniyorum. Ama tığ burada ne zamana derece kalacagiz? istikbalimiz ne olacak? click adres url Remzi abime iki satirlik bir mektup gonderemeyecek miyim? Encamimi bildiremeyecek miyim? Ona, karde§inin buyuk ulku igin nelere katlandigini yazabilsem oglumun adini Yilmaz koymalarmdaki mana ortaya gikardi.

Bununla da yetinmiyor. Ne olur ne gerçekleşemez, belki meblağ, bu bilmedigim adamin onune kendisini suruveririm kaygisiyla:

Ali§ilmi§ soguklugumun yekta sifir alti derecesini barindirmayan sicak dü ‘elbet’. O ‘pekâlâ’ye, Tuncer’in omzuna linke git usulca konmu§ anlayi§li, sevecen elimi de ilaveten...

Tezel’se yeni bir garson ariyor. Elleri baştan ve henüz gok titriyor. Karanlikta anasini kaybetmi§ gocuk elleri... Bu ellerle o turistik resimleri dahi nasil yapabildigine §a§iyorum. Bir elinden kadehi hig birakmiyor, oteki elini de boylece dizgine aliyordun

En kotusu bile §imdi, karim olacak Mujgan’m yukarıdan tirnaga gamsiz hali. Hem ekimiz belli olmasin, hem bu kadar gok sevinmesin isterim.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *